Sinister Gewauwel

December 2006

Het rommelt achter de schermen van onze politieke maffiose. Het rommelt zelfs zodanig dat de ‘courant van de Staat’ het nodig vond om haar inquisiteur, Stef van Delft, los te laten op het boek Sinistra.

 

Wauw, wat een eer. Dat vraagt om een reactie! Maar laten we eerst even gaan lezen wat Stef van Delft zoal uit het boek Sinistra gedolven heeft.

 

De kop van het artikel in de Staatscourant NR. 235, van 1 december 2006, klinkt veelbelovend, of niet soms?

 Links en milieubewust = fout!

Door Stef van Delft

Dankzij uitgeverij Aspekt zijn we weer een complotboekje rijker. ‘De bekende onderzoeksjournalist Peter Siebelt fulmineert in zijn boek Sinistra tegen alles wat enigszins links en groen is.

 Weet u wat een DPN’er is? Dat is een ‘Dubbele Petten Netwerk(er). Ja ja. Mensen die tot het DPN behoren zijn links, ze dragen het milieu een warm hart toe en daarom deugen ze niet. Dit is de centrale gedachte die Siebelt in zijn boek Sinistra uitdraagt.

Daarbij verliest Siebelt de nuance nogal eens uit het oog en dat is eigenlijk nogal zachtjes uitgedrukt.

 

De ondertitel van het boek luidt Politieke maffiose op Haags, provinciaal en gemeentelijk niveau en als we Siebelt mogen geloven is het overal even verschrikkelijk. Niet dat hij zich al teveel moeite getroost om de gesignaleerde misstanden ook echt aan te tonen. Dat is jammer, want soms haalt hij onderwerpen aan die echt wel de moeite van het nader bestuderen waard zijn.

Neem het subsidiebeleid van de provincie Noord-Holland. Siebelt behandelt deze materie naar aanleiding de moeizame zoektocht van Statenlid Fleur Agema naar de rechtmatigheid van verstrekte subsidiegelden. Agema ondervond bij haar zoektocht (vanaf 2003) veel tegenwerking vanuit het provinciehuis en zij wist op een aantal punten de vinger op de zere plekken te leggen. Zo bleek dat de Milieufederatie Noord-Holland jarenlang achter elkaar kon rekenen op € 350.000 aan subsidiegelden zonder dat daar enige verantwoording van de besteding tegenover hoefde te staan. Naast andere voorbeelden maakte deze ongecontroleerde subsidie duidelijk dat het subsidiebeleid van Noord-Holland op cruciale punten niet deugde. Dat was inmiddels ook al geconstateerd in een rapport van onderzoeksbureau Research voor Beleid. In het rapport Subsidies beoordeelt van april 2004 valt aan onder andere te lezen dat de bijdrage van de Milieufederatie automatisch plaatsvindt, ‘terwijl de tussentijdse monitoring en eindbeoordeling volledig ontbreekt. Ook de hoogte van het subsidiebedrag lijkt arbitrair en slechts geënt op historische gegevens.’

Het geklungel met subsidies is destijds ook uitvoerig aan de orde geweest in de diverse kranten. Natuurlijk is het interessant na te gaan hoe de provincie nu met subsidies omgaat. En natuurlijk is het zinvol na te gaan of er sprake is van verstrengelde belangen. Maar Siebelt stort zich zo volledig eenzijdig op de dubbele petten van links en groen dat het geheel wat lachwekkends krijgt. Siebelt toont dan ook bijzonder weinig aan. Zijn sterkste ‘bewijs’ is in feite een uiterst beperkte opsomming van dubbele belangen. Zo maakt Nico Papineau Salm zich verdacht omdat hij naast bestuurder van de twaalf provinciale milieufederaties ook raadslid is voor de PvdA in het Amsterdamse Zeeburg. En Jan van Reijen is directeur van de Brabantse Milieufederatie en voormalig PvdA-fractievoorzitter van de gemeenteraad in Oirschot.

 

Foei!

 

Het is uiterst mager wat Siebelt hiermee bewijst. Als hij zich wat meer zou opstellen als nuchter onderzoeker en zich gewoon zou baseren op controleerbare feiten, zou het wellicht nog wat kunnen worden. Maar vooralsnog komt hij niet verder dan wat vooringenomen complotpraatjes.

 

Van Delft doet zijn werk uitstekend. Als politiek correcte berichtgever zet hij een traditie voort van noodzakelijke informatievervuiling om de politieke ‘broodheren’ van gesubsidieerd Nederland buiten schot te houden.

 

Neem bijvoorbeeld de zinsopbouw in het begin van zijn betoog: ‘ze dragen het milieu een warm hart toe en daarom deugen ze niet. Dit is de centrale gedachte die Siebelt in zijn boek Sinistra uitdraagt.’

 

Knap stukje ‘Delfwerk’, vind u niet?, om in twee zinnen de kern uit een 280 pagina dik boek te zeven. Daarnaast vertoont het informatiezeefje van Van Delft een opmerkelijke selectiviteit.

 

‘Siebelt stort zich zo volledig eenzijdig op de dubbele petten van links en groen dat het geheel wat lachwekkends krijgt. Siebelt toont dan ook bijzonder weinig aan’,

aldus Van Delft. Als voorbeeld van dat weinig verwijst hij naar een tweetal DPN’ers van PvdA-orgine uit een overzicht op pagina 59 en 60 van het boek en sluit af met een nadrukkelijk ‘Foei!’.  Intussen vergeet Van Delft maar even gemakshalve om een aantal anderen uit datzelfde overzicht te noemen.

 

Om dit politiek correcte gat van Van Delft op te vullen, hierbij voor de lezer het volledige overzicht:

 

‘De PvdA
• Nico Papineau Salm is dagelijks bestuurder van de twaalf provinciale milieufederaties. Sinds de verkiezingen van 2002 is hij raadslid voor de PvdA in het Amsterdamse Zeeburg. Tevens is hij directeur van de Natuur en Milieu Federatie Utrecht (2005) en bestuurslid van de Stichting Groene Hart;
• Jan van Reijen is directeur bij de Brabantse Milieufederatie en voormalig PvdA fractievoorzitter van de gemeenteraad in Oirschot;
• Jaap van der Doef is sinds 2000 voorzitter van de Zeeuwse Milieufederatie, hij was voor de PvdA Tweede-Kamerlid en staatssecretaris en is de voormalige burgemeester van Vlissingen;
• Dick Eveleens is bestuurslid van de Zeeuwse Milieufederatie en lid van de PvdA Borsele.

 

GroenLinks
• Volkert Vintges is voormalige directeur en huidig voorzitter van de landelijke Milieufederatie, directeur van de Gelderse Milieufederatie, voormalig adjunct-directeur van Milieudefensie en voormalig penningmeester van GroenLinks
in Nijmegen;
• Hetty Hafkamp is de huidige voorzitter van de Friese Milieufederatie, voorzitter van het Klimaatverbond Nederland en voormalig fractievoorzitter en milieuwethouder voor GroenLinks in Leeuwarden;
• Gert van der Slikke is bestuurslid van de Zeeuwse Milieufederatie, medewerker Natuurmonumenten en hij stond op de kandidatenlijst voor GroenLinks in Goes voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006;
• Nel van Dijk is de voorzitter van Milieudefensie, oud lid van de Communistische Partij Nederland (CPN), lid van GroenLinks en voormalig lid van het Europese Parlement. Wetenswaardig is dat ook haar voorgangers bij Milieudefensie uit de GroenLinkse gelederen kwamen. Zoals het Tweede Kamerlid Wijnand Duyvendak of Bram van Ojik, de huidige Nederlandse ambassadeur in Benin;
• Klaas Breunissen is beleidsmedewerker Milieudefensie en statenlid voor GroenLinks in de provincie Noord-Holland;
• Cock van der Kaay is projectleider bij Milieufederatie Noord-Holland en fractielid voor GroenLinks in Breukelen;
• Jan Kastje is de plaatsvervangende directeur van de Milieufederatie Flevoland, plaatsvervangend directeur van Natuur en Milieu Flevoland, bestuurslid van Stivas en statenlid voor GroenLinks in de provincie Noord-Holland (tevens
voorzitter van de provinciale werkgroep ‘Duurzame Landbouw’).’

 

Ter informatie, het bovenstaande betreft alleen nog maar de politieke belangenverstrengeling met de Milieufederatie. In het boek wordt ook een tipje van de sluier gelicht over de politieke verstrengeling met organisaties als het Amsterdams Centrum Buitenlanders (ACB).

 ‘De directeur van het ACB, Miep van Diggelen is een sprekend voorbeeld van de dubbele pettencultuur en de daaraan verbonden wantoestanden.
Van Diggelen was kandidaat lijsttrekker voor de PvdA Amsterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2006, ze was voormalig PvdA-wethouder wonen en werken in Geuzenveld vanaf 1990, ze was PvdA-voorzitter in het stadsdeel Geuzenveld vanaf 1998 en ze was zes jaar secretaris van de PvdA Amsterdam. Binnen het ACB wordt ze onder meer gesteund door senior adviseur Rachid Jamari, die gemeenteraadslid was voor de PvdA van 2001 tot maart 2006.
In de combinatie FSM/ACB was de stichting ACB juridische verbonden en was de dagelijkse leiding van beide stichtingen gedelegeerd aan Miep van Diggelen. Als directeur was zij verantwoordelijk voor het FSM-debacle, desondanks kon zij ongestoord haar activiteiten als directeur van het ACB voortzetten.Multiple Choice, FSM, ACB. De ene vage stichting slokte de andere op waarbij het bestuur werd gevormd door DPNers, door zogenaamde NGO-hoppers, door mensen die een verantwoordelijke besteding van gemeenschapsgelden aan hun laars lappen. Een handelswijze die op zich niet zo verwonderlijk is want zoals in het voorwoord omschreven hoopt de politiek over de rug van het thema minderheden zo veel mogelijk voor eigen gewin te scoren. In dit kader is hun handelswijze te betitelen als voor-wat-hoort-wat. Neem de solidariteitsacties van het PvdA-statenlid Patricia Dijksteel. De allochtone bevolkingsgroep is voor de PvdA een belangrijke kiezer. Daarnaast zijn een groot aantal PvdA-politici afkomstig uit – of verbonden met – minderhedenorganisaties, zoals bij het ACB.

Dat bleek onder andere op 14 oktober 2006 toen de Volkskrant een groot artikel wijdde aan de verstrengeling van PvdA-politici in Amsterdamse stadsdeel Zuid-Oost. Ze verstrekten subsidies aan organisaties waarin zij zelf een belang hadden. Daarnaast controleerde het stadsdeel, waarin de PvdA met grote meerderheid, amper wat er met de subsidies gebeurde. Al snel ging men de berichtgeving bagatelliseren. ‘De Volkskrant: een kwaliteitskrant minder. (…)
Het artikel beschadigt de afdeling Zuidoost van de PvdA, door de indruk te wekken dat “er zakken worden gevuld”’, roeptoeterde de PvdA-fractievoorzitter Lourens Burgers. ‘Volkskrant stelt integriteit PvdA in kwaad daglicht’, klaagde Nick Bolte, de PvdA voorzitter afdeling Zuidoost.’

 

Lourens Burgers, Nick Bolt en Van Delft, eigenlijk zijn ze een pot nat; ze bagatelliseren, vertellen halve waarheden of verdraaien de feiten.

 

Wie het boek Sinistra heeft gelezen en/of zelf enkele beschreven feiten heeft gecontroleerd kan zelf concluderen waarom Van Delft zich in de ‘courant van de Staat’ opstelt als een inquisiteur en zijn artikel over Sinistra, over mij, afsluit met:  

‘Als hij zich wat meer zou opstellen als nuchter onderzoeker en zich gewoon zou baseren op controleerbare feiten, zou het wellicht nog wat kunnen worden. Maar vooralsnog komt hij niet verder dan wat vooringenomen complotpraatjes.’

Foei, die meneer Van Delft! Van zijn journalistiek gewauwel is voor mij maar een ding bruikbaar en dat is voor mijn dagelijkse behoefte: het papier waarop het gedrukt staat.
Geachte Staatscourant, doe me een plezier en laat Van Delft eens met onderzoekers gaan praten die bijna dagelijks met het financiële gekonkel van de door mij beschreven politieke maffiose te maken hebben.

 Ter informatie een reactie van de Lokale Rekenkamer.‘RD inventariseert uitkomsten subsidieonderzoeken’

Het Reformatorisch Dagblad inventariseerde de uitkomsten van een aantal provinciale en gemeentelijke rekenkameronderzoeken naar subsidiebeleid. De conclusie: het lijkt bestuurders maar weinig te interesseren of subsidiegelden wel goed terecht komen. Stuk voor stuk melden de onderzoeksrapporten dat er door provincies en gemeenten nauwelijks op effectieve besteding van subsidiegelden gecontroleerd en aangestuurd wordt.

 

Dit is opvallend, want in de meeste gemeenten gaat een groot deel van de begroting op aan subsidiegelden; precies de reden waarom subsidiebeleid zo’n populair rekenkameronderwerp is. Peter Siebelt, schrijver van het boek ‘Sinistra’ waarin de verantwoording van overheden over hun uitgaven hard bekritiseerd wordt, noemt daarvoor als oorzaak het ‘dubbelepettennetwerk’, waarbij gemeenteraadsleden of bestuurders ook betrokken zijn in bestuursfuncties van welzijnsstichtingen en andere subsidieontvangers.

Deze ‘ons kent ons’ cultuur is volgens Siebelt nauwelijks te doorgronden. Wellicht zou er ook op lokaal niveau een ‘gehaktdag’ ingesteld moeten worden die belangrijker wordt dan de jaarlijkse begrotingsbehandeling.’

 Bron: http://www.delokalerekenkamer.nl/content.jsp?objectid=5523

Advertentie