‘Generaal Pardon’. Over dit onderwerp hebben we het afgelopen halve jaar vele malen felle discussies kunnen volgen op tv, radio en in de overige media. Niet alleen in Den Haag maar ook op ‘straat’ was het talloze malen onderwerp van gesprek. De gemoederen liepen hoog op. Het is daarom niet zo vreemd dat ook de brede gesubsidieerde actiewereld van zich liet horen.
Doordat het thema Generaal Pardon voor asielzoekers actueel is, vindt er momenteel een opleving plaats van radicale acties tegen het opsluiten van deze mensen in Nederland. Daarvoor hanteert de links radicale-beweging niet alleen de methode van demonstraties en vernielingen maar ook het indringend bedreigen van onder meer politici en hun familie. Dat mocht bijvoorbeeld een aantal fractievoorzitters uit de Zeister gemeenteraad ervaren.
In de nacht van 19 op 20 februari 2007 werden hun huizen ‘gebombardeerd’ met rode verfbommen door radicalen die – onder de gelegenheidsnaam ‘Geen bloed aan mijn handen’ – stelde verantwoordelijk te zijn voor de actie.
Tevens kregen de fractievoorzitters een mail met de tekst: ‘Dit is een waarschuwing. Met deze daad wil ‘Geen bloed aan mijn handen’ te kennen geven dat niemand nog verder anoniem zal blijven die ook maar enige medewerking verleend aan het onmenselijke vluchtelingenbeleid.’
Als reden voor de actie gaven ze op: ‘dat de gemeenteraad van Zeist, tegen de zin van de groep, akkoord ging met het bestemmingsplan waar ook het detentiecentrum Kamp van Zeist valt. Het centrum wordt uitgebreid, en krijgt door opname in het bestemmingsplan bovendien een definitieve status.’
De mail was verstuurd via geenbloedaanmijnhanden2@yahoo.com, een gratis mail account ter bewaking van hun anonimiteit. Een methode die veel wordt toegepast; snel een account openen en na afloop laten ploffen.
Een van de slachtoffers, Joke Bottema, fractievoorzitster van de VVD was danig van slag: ‘Ik ben erg geschrokken van de bedreigingen. Dit is verschrikkelijk slecht voor de democratie. (…) Je wordt kennelijk bedreigd als je een bepaalde mening aanhangt, of een bepaald stemgedrag hebt. Hier ga ik niet beter van slapen.’
En ook de PvdA-fractievoorzitter, Karst Schuring, was geschokt en reageerde als volgt: ‘Wij zijn best aangedaan, vooral mijn kinderen. Het komt toch wel heel dichtbij als je weet dat ze hier voor de deur hebben gestaan. (…) Dit vat ik op als bedreiging, en daarvan ga ik ook aangifte doen. (…) Ik wil me niet laten ringeloren door mensen die denken dat we in een bananenrepubliek wonen.’
Ten slotte liet burgemeester Koos Janssen (tevens verantwoordelijk voor de openbare orde en veiligheid) weten de actie ten stelligste af te keuren. ‘Met afschuw heb ik kennisgenomen van deze gebeurtenis. Ik vind het een schande. Niets mag het democratisch functioneren van de gemeenteraad belemmeren.’
Na de actie ging een wijkagent bij alle getroffen fractievoorzitters langs om hun aangiftes op te nemen.
Om niet te verzanden in een eindeloze discussie of het bovenstaande nu wel of niet een daad van terrorisme is, slaan we even de Van Dale erop na.
Terrorisme is het plegen van gewelddaden (individuele of collectieve aanslagen, gijzelingen, verwoesting) ter demoralisering van de bevolking om een politiek doel te bereiken.
Terrorist is iemand die daden van terrorisme pleegt.
Terreur is georganiseerde geweldpleging ter bereiking van politieke doelen, bewind waarbij de bevolking leeft in voortdurende angst voor moord en geweld.
Terreuractie is een uit terreur gepleegde actie.
Terroriseren is door terreur, door wreedheid, gewelddaden en bedreiging stelselmatig in angst doen leven.
Terreurdaad is een uit terreur gepleegde daad. Terreurorganisatie is een groep die gebruik maakt van terreur.
Terreurnetwerk (synoniem aan terroristennetwerk) is een grote (internationaal) vertakte organisatie die erop gericht is terreuraanslagen te organiseren, te faciliteren en uit te voeren.
Samenzweren is een complot smeden, zich in het geheim met anderen verbinden voor een aanslag op of een vijandige daad jegens derden, met name jegens het staatsgezag.
Samenzwering is een geheim verbond tot het plegen van een aanslag op een persoon of op het staatsgezag.
Samenzweerder is iemand die deelneemt aan een samenzwering.
Oplichting 3 oplichterij is onder meer met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, hetzij door het aannemen van een valse naam of van een valse hoedanigheid, hetzij door listige kunstgrepen.
Bron: Van Dale, veertiende herziene uitgave.
Gezien de bovenstaande omschrijving bestaat de mogelijkheid om de groepen of activisten die in dit verhaal aan bod komen te betitelen als terreurnetwerken, terroristen, samenzweerders en oplichters.
Dus … is het hoogtijd om de opsporingsdiensten een handje te helpen en de Nederlandse burger te informeren over de netwerken en achtergronden van deze ‘terroristen’, hun agenda en verwevenheid met de politiek.
2DH5
In 2006 vond van 27 tot 29 januari een bijeenkomst plaats van linkse radicalen uit Nederland en elders in de Utrechtse ACU onder de noemer: 2DH5-festival. De naam was door radicale beleidsmakers uitgekozen omdat 2DH5 verwijst naar een schaakzet waarmee je de tegenstander overrompelt.
Het idee voor dit festival was ontstaan omdat een aantal beleidsmakers uit de radicale beweging in Nederland vond dat de wereldwijde globaliseringsbeweging de laatste jaren steeds meer in elkaar zakte.
Toen een paar jaar geleden de globaliseringsbeweging losbarstte, waren zij het erover eens dat vooral de nadrukkelijke aanwezigheid van het radicale activisme een doorbraak had bewerkstelligd. Volgens hen was het niet de hoeveelheid mensen op straat die een schokgolf had veroorzaakt maar het feit dat een deel daarvan zich georganiseerd had om op radicale wijze succesvol topconferenties te verstoren (Seatlle 1999, Praag 2000, Genua 2001) of bijvoorbeeld de McDonalds te vernielen of uitzetcentra te blokkeren/sluiten.
Volgens een van de radicale beleidsmakers moesten zelfs de grote gesubsidieerde NGO’s (Niet Gouvernementele Organisaties) toegeven dat ze door samenwerking met dergelijke radicalen in korte tijd meer bereikten dan alle jaren daarvoor met hun gematigde campagnes. Inmiddels (2006) leek de les weer grotendeels te zijn vergeten en dreigde ‘de korte zomer van het activisme weer geruisloos in de polder weg te zakken’ (Citaat Kees Hudig, alias Kees Stad. http://www.globalinfo.nl/index2.php?option=com_content&do_pdf=1&id=1068).
Om dit te voorkomen ging men aan de slag en organiseerde een aantal discussiebijeenkomsten met als vraag: hoe nu verder?
De start van het 2DH5-festival moest het tij gaan keren. Het doel van het festival was om kennis te verspreiden en te delen over ‘technieken, methoden en strategieën om de wereld te versleutelen’, aldus de organisatoren van 2DH5.
Thema’s die tijdens het festival aan de orde kwamen waren:
* Toegankelijkheid van bewegingen
* Zichtbaarheid van campagnes
* Dilemma’s van (tegen)machtsvorming
* Ontsnappingsroutes uit de polder
* Netwerken en andere structuren van organisatie
De nadruk lag vooral op het ‘hoe’ van de strijd en of het ‘festijn’ voor herhaling vatbaar zou zijn. De uitkomst: doorgaan, jaarlijks twee festivals organiseren voor de uitwisseling van strategieën, methoden en technieken voor hun politieke activiteiten. Eigenlijk oude wijn in nieuwe zakken, een nieuwe versie van de eerder door hen gehanteerde Animal Rights Gathering (zie bijlage).
Van 1 tot 3 december 2006 vond in Utrecht de tweede 2dh5 bijeenkomst plaats onder de noemer Festival over wereldversleutelen.
Rond de vijftig activisten waren aanwezig bij de opening. Radicalen van verschillende organisaties waren naar Utrecht getogen om wederom ideeën en ervaringen uit te wisselen. Tijdens deze bijeenkomst stonden drie thema’s centraal:
§ De G8-conferentie die in 2007 in het Duitse Heiligendam ging plaatsvinden; § Het concept Directe Actie (niet alleen een actiemethode maar ook een organisatiemodel en levenshouding) en; § Verzet tegen het asielbeleid. Met betrekking tot het laatste thema introduceerden zich 5 aanwezigen tijdens de workshop ‘Strategieën tegen het migratiebeleid’:§ Vertrokken Gezichten (XminY): Actief met campagnes rondom de Schipholbrand en steun aan de slachtoffers van het migratiebeleid. Zij zijn vooral mediagericht met als doel het geheel in een breder verhaal van globalisering te plaatsen. Meer informatie: www.vertrokkengezichten.net. § Van Harte Pardon/ Ons Pardon/ Kraakspreekuur (Wageningen): Van Harte Pardon is een brede club waar ook politici op persoonlijke titel aan mee doen. Ze organiseren demonstraties en blokkades bij uitzettingen. 24 uur per dag is een noodtelefoonnummer bereikbaar. Ons Pardon voorziet oude-wetters van inkomen en onderdak. Een groep krakers heeft drie flats gekraakt voor opvang aan 6 tot 10 vluchtelingen. Tevens wordt een goed bezocht café georganiseerd over vluchtelingenproblematiek. Meer informatie: www.vanhartepardonwageningen.nl, www.onspardon.nl. http://www.vanhartepardon.nl/groepen.php http://www.vanhartepardon.nl/links.php § Werkgroep Stop Deportaties: Hebben 6 blokkades gehouden met als doel gevangenen te ondersteunen, uitzetcentra in de publiciteit te houden en sabotage. Maandelijks wordt een blokkade gepland bij een van de centra. Men wil graag meer contact met gevangenen in de bajes (via contactgroepen). Meer informatie: http://stop_deportaties.mahost.org/ § Migreurop: Een Europees netwerk dat detentiecentra in kaart brengt en buiten Europa contacten opbouwt. Meer informatie: www.migreurop.org. § Vrouwen zonder Verblijfsvergunning: Houden elke vrijdag van 14 – 17 uur een spreekuur in de Amsterdamse Van Ostadestraat 49B en elke laatste zaterdag in de maand een eetcafé voor vrouwen zonder verblijfsvergunning in café de Peper (Overtoom 301) vanaf 17.30 uur. Het vrouwen eetcafé is niet alleen een initiatief van de Steungroep Vrouwen zonder Verblijfsvergunning maar ook van het zeer radicale ASKV/ Steunpunt Vluchtelingen. Tevens heeft men een huis voor opvang. Meer informatie: www.svzv.nl. en http://www.askv.dds.nl/index.html
Al snel zag iedereen het belang van landelijke samenwerking in en besloot men meteen een landelijk netwerk op te zetten. Daarnaast koos men voor een actievorm van bijeenkomsten in combinatie met ‘praktische’ actie. In dit kader is het van belang om het volgende nog even aan te halen.
Tijdens de opening van het festival gaf de radicaal Peter ‘Polder’ van het GroenFront! de aftrap. In zijn ‘openingsspeech’ deed hij uitspraken waarmee hij als het ware het schemergebied tussen een activist en terrorist nader belichtte. Volgens hem moest je als activist: ‘heel duidelijk onderscheid maken tussen activiteiten die naar buiten gericht zijn en activiteiten die zich gezien hun aard minder lenen voor openheid, zoals illegale acties. Het ene moet je zo open mogelijk houden, het andere moet je natuurlijk niet in alle openheid doen, omdat je actie dan niet meer mogelijk zal zijn. Hiervoor zijn platforms nodig en ontmoetingsplaatsen, zoals bijvoorbeeld een festival als 2DH5. Het is belangrijk om te kijken ‘hoe kunnen we het verschil maken’’, aldus Peter ‘Polder’. Een zekere Chris viel hem bij en noemde als voorbeeld het asielbeleid en de bajesboten: ‘Juist het verzet hiertegen zou je breder moeten kunnen trekken.’ (http://www.2dh5.nl/index.html?art_id=381&vlag1=0&vlag2=10)
Dat was niet tegen dovemans oren gezegd!
Twee dagen na het festival, op 5 december 2006, stond een SP’er als sinterklaas voor het detentiecentrum Zeist te demonstreren.
‘De Zwarte Piet. Voor een beleid dat onschuldigen opsluit in de gevangenis. Daarom trekt Sint nu de Zwarte Piet’, kopte een pamflet in zijn hand. Zie: http://www.indymedia.nl/nl/2006/12/41101.shtml.
Diezelfde nacht werd in Arnhem door actievoerders schade veroorzaakt aan het kantoor van aannemer Van Wijnen Timmers. Een ruit werd ingeslagen en verfbommen met rode verf gegooid in de entreehal en tegen de buitenmuur. De aannemer werd aangepakt omdat hij betrokken was bij de bouw van een nieuwe gevangenis voor vluchtelingen in Alphen aan den Rijn. Voor deze actie gaven actievoerders zichzelf de gelegenheidsnaam ‘Geen bloed aan mijn handen’.
Op 30 januari 2007 kwam het Komitee Sluit Kamp Zeist in het geweer. Het hield een picketline voor het bordes van het stadhuis in Zeist om zich daarna te verplaatsen naar de raadszaal waar de activisten met veel geschreeuw hun bezwaren kenbaar maakten tegen het nieuwe bestemmingsplan voor Kamp Zeist. Ze wilden geen doekjes voor het bloeden of lege gebaren en omschreven Kamp Zeist als een etterende wond.Op zondag 04 februari 2007 kwam de harde kern van 2DH5 wederom bijeen in Utrecht. Ditmaal op de Oudegracht 229 bij de GroenLinkse jongerenorganisatie DWARS. Men ging de ‘resultaten van het festival’ bespreken. De deelnemers waren zeer te spreken over de groepen en initiatieven die na het festival waren genomen, bijvoorbeeld: de Dissent bijeenkomsten (http://www.dissent.nl/) en het landelijk Anti deportatie Netwerk waaronder AAGU (http://www.aagu.nl/). Ter info: AAGU maakt deel uit van het Komitee Sluit Kamp Zeist.
In de nacht van 12 op 13 februari 2007 was het gelegenheidsgroepje ‘Geen bloed aan mijn handen’ weer actief. Ditmaal was het doel het kantoor van Sonsbeek Adviseurs in Arnhem. Er werd een flacon boterzuur in de entreehal gegooid en teksten tegen deuren, muren en deurposten gespoten met: ‘Bloed aan je handen’ en ‘Stop kamp Zeist’. Volgens de actievoerders was dit een waarschuwing om met onmiddellijke ingang de betrokkenheid bij de bouw van de vluchtelingengevangenis in Kamp Zeist stil te zetten. Werd niet aan deze eis voldaan, dan zouden er acties volgen die nog veel meer schade zouden opleveren. ‘We weten jullie te vinden! Het is genoeg geweest!’ aldus de actievoerders (http://www.indymedia.nl/nl/2007/02/42396.shtml).Op 13 februari gebeurde er meer. Op die dag zou de gemeenteraad een besluit nemen over het bestemmingsplan voor Kamp Zeist. Ditmaal ging het door 2DH5 geroemde AAGU aan de slag. Samen met het Komitee Sluit Kamp Zeist werd de raadszaal in Zeist bezet (http://www.sluitkampzeist.nl/?q=image/tid/37).
Onder veel kabaal liet men weten niet eerder weg te gaan dan met een toezegging dat er geen nieuwbouw kwam en Kamp Zeist gesloten zou worden. De politie kwam eraan te pas om het gezelschap de zaal uit te werken. Een activist werd gearresteerd.Op 17 februari was het weer raak. Wederom hielden enkele actievoerders van het Komitee Sluit Kamp Zeist een picketline voor het raadshuis en deelden pamfletten en brochures uit aan bezoekers en voorbijgangers. Waarschijnlijk was men binnen de kringen van 2DH5 niet zo tevreden met het resultaat van die actie want enkele dagen later werd een ander actiemiddel – zoals in het begin van dit verslag reeds vermeld – uit de kast getrokken. In de nacht van 19 op 20 februari de huizen van raadsleden beklad door de gelegenheidsgroep ‘Geen bloed aan mijn handen’.
De actiegroep AAGU/Sluit Kamp Zeis lieten onmiddellijk weten niets met de verfactie te maken te hebben.
Op 27 februari 2007 sloegen de activisten opnieuw toe. Ditmaal blokkeerde een groep de toegangspoorten van kamp Zeist onder de naam ‘Werkgroep Stop Deportaties’ (http://stop_deportaties.mahost.org/?p=13). Volgens de activisten diende de blokkade ‘om de misdadige praktijk van opsluiten en deporteren te hinderen.’ Drie activisten werden gearresteerd omdat ze weigerden een geldig legitimatiebewijs te tonen.
In de nacht van 11 maart was het weer raak. ‘Geen bloed aan mijn handen’ bekladde de kantoren van een drietal aannemers die in aanmerking kwamen voor de bouw van een nieuw detentiecentrum op Zestienhoven bij Rotterdam.
‘Dit is nogmaals een waarschuwing! Stop direct met welke [sic] vorm van repressie en ongelijkheid in economisch, sociaal en/of raciaal oogpunt!’, aldus ‘Geen bloed aan mijn handen’. De slachtoffers van hun actie waren: Van Wijnen in Baarn, Dura Vermeer in Houten en EGM in Dordrecht.
De actiegroep benadrukte dat het geen aanslag was maar …. ‘als zij verder in onderhandeling gaan en uiteindelijk de uitvoerders worden, zal dat een aanslag zijn op de wereldse vrijheid!’
Tot zover de acties door de radicalen. Maar hoe zit dat eigenlijk met hun politieke makkers? Zes huizen van de lokale fractievoorzitters werden onder vuur genomen waaronder het woonhuis van de SP’er Jan Voogdt en de GroenLinks’er Frank Dirkse. Zij stonden bovenaan de lijst van een door ‘Geen bloed aan mijn handen’ verspreid persbericht.
‘Geen bloed aan mijn handen heeft de volgende adressen op muur en raam aangedaan:
Prinses margrietlaan 289 – SPNijenheim 12-13 – groenlinks ………….. – sgp/cu…………..13-15 – PvdA………….. 24-20 – CDA………….. 203 – VVD’
Gezien de relatie tussen de SP, GroenLinks en de actievoerders kan men zich afvragen of hun fractievoorzitters uit Zeist gezien moeten worden als slachtoffer of dat voor hen het spreekwoord van toepassing is ‘wie met modder smijt, raakt ermee besmeurd’.
Een korte toelichting. Beoordeelt u zelf.
De SP.
Kamerleden, raadsleden en onder meer de jongerenorganisatie ROOD van de SP zijn al enige jaren onlosmakelijk verbonden met de activiteiten en plannen van de beleidsmakers en netwerken die 2DH5 hebben opgezet. Zo zijn ze al jaren zeer nauw betrokken bij de activiteiten van de kraakbeweging en antiglobalisten (http://www.sp.nl/nieuwsberichten/717/001001-sp146ers_demonstreren_in_praag_tegen_imf_en_wereldbank.html).
Neem de SP-fractie in Zeist.Fractiemedewerker, Jeroen van Ravesteijn (! de medewerker van Jan Voogdt!), is de lokale coördinator van de landelijke ‘kraakcampagne’ van zijn partij. In die hoedanigheid heeft hij banden met de harde kern die mede verantwoordelijk is voor de radicale acties in zijn gemeente. Voor meer info over de landelijke SP-‘kraakcampagne’ zie http://rood.sp.nl/actie/woningnood/ en de informatie over lokale acties http://rood.sp.nl/nieuws/art/030618215822Ook een andere medewerker van Jan Voogdt weet van wanten: de fractiemedewerker Pieter Wout Duquesnoy. Hij is nauw betrokken bij de acties tegen Kamp Zeist. Zo is hij te zien op foto’s die op de volgende websites zijn geplaatst: http://zeist.sp.nl/netevenanders/20070215_SAVIZ.shtml en http://indymedia.nl/nl/2006/11/40033.shtml
Voor meer info over de SP en haar acties – waaronder vluchtelingen – zie: http://zeist.sp.nl/
Groenlinks.
Op alle niveaus binnen GroenLinks zijn talrijke contacten met radicale activisten. Vooral haar jongerenorganisatie DWARS zit tot over de oren in het actiewezen en is – zoals we hebben kunnen lezen – nauw betrokken bij de activiteiten van 2DH5.
Een van de belangrijkste contactpersonen binnen 2DH5 is de oude anarchist Egbert Wever (egbert@2Dh5.nl of 06-44543258). Op 9 november 2005 stond hij op nummer 4 van de kandidatenlijst voor de Partijraad van GroenLinks in Utrecht.
De domeinnamen van de websites van 2DH5, AAGU en Zwart Zaad (een financier van AAGU) staan op zijn naam en adres (in bezit van de auteur). In dit kader kan hij mede verantwoordelijk worden gesteld voor alle schade die 2DH5 of AAGU veroorzaken of veroorzaakt hebben.
‘Je moet op allerlei manieren proberen het verzet groter te maken’, was zijn slogan tijdens een van de 2DH5-festivals.
Wever is al jarenlang actief binnen de links-radicale beweging. Politiek gezien begon zijn carrière bij de PSP, op 19-jarige leeftijd stapte hij over naar de PPR en momenteel is hij zoals reeds vermeld actief bij GroenLinks.
Rond 1978 raakte hij vanuit de PSP-jongeren betrokken bij de milieubeweging. Daarna kwam hij terecht bij de anti-militaristen en raakte hij betrokken bij acties tegen onder meer de kruisraketten (Woensdrecht). In dat kader was hij actief in VAK-mobiel, een actiekamp dat begon bij de militaire basis Woensdrecht en later van het ene naar het andere militaire object trok om actie te voeren.
In 1988 ging hij met een koffieplukbrigade naar Nicaragua. Het extreem linkse Nicaragua Komitee Nederland organiseerde de reis. Hij vloog terug via Moskou.
Hoewel hij ontkent anarchist te zijn was hij vanaf 1990 tot ongeveer 2003 actief in de redactie van Buiten de Orde, een kwartaaluitgave van de anarchistische Vrije Bond. In het blad staan veel stukken over anti-globalisering of anarchisten binnen de Bond of binnen de radicale actiebeweging.
Na Buiten de Orde besteedde hij meer energie aan de fondsenorganisatie Zwart Zaad en de anti-militaristische organisatie VD-Amok. Bij VD-Amok was hij redacteur en hoofd automatisering en in 2006 had hij tevens het webbeheer van de werkgroep Eurobom.
Wever was tevens actief bij het Tilburgse Balkan Peace Team Nederland. Daar was hij woordvoerder en actief in het voormalige Joegoslavië.
Ook bij de Stichting Vrij Oost Timor was hij zeer actief, samen met een groep die zich al jaren richtte op Indonesië, Oost Timor en ‘Koerdistan’.
Tot slot.
Onder de eerder door Peter ‘Polder’ genoemde ontmoetingsplaatsen spelen de zogenaamde ‘vrijstaten’ (‘politieke’ kraakpanden) een belangrijke rol. Het bestaan van een kraakbeweging en van ‘vrijstaten’ zijn belangrijk voor de ‘terreurnetwerken’ en links radicale politiek. Er vinden niet alleen ongestoord illegale activiteiten plaats maar ze bieden ook onderdak aan legale en illegale groepen.
Voor de politie zijn de vrijstaten meestal ‘verboden gebied’ dus de ideale ontmoetingsplek om aan ‘nieuwe’ activisten de mogelijkheid te bieden kennis te nemen van of deel te nemen aan activiteiten.
Niet alleen voor activisten zijn de vrijstaten van belang maar ook voor politieke partijen zoals in Nederland de SP en GroenLinks, ze zorgen niet alleen voor ‘jonge aanwas’ maar zijn ook goed te gebruiken voor het ordinaire straatwerk. Met ander woorden: ze zijn er onlosmakelijk mee verbonden.
Een sprekend voorbeeld is het Tweede Kamerlid Krista van Velzen. Zij woonde niet alleen tot voor kort in een vrijstaat maar is nog bijna dagelijks betrokken bij de activiteiten van de radicale beweging (http://www.sp.nl/nieuwsberichten/4358/070108-politici_in_actie_bij_nucleaire_basis_schotland_tegen_mega_investering_in_atoomonderzeers.html).
Van Velzen speelt de onschuld zelf maar doet met grote regelmaat de wenkbrauwen fronsen bij binnen- en buitenlandse politie en inlichtingendiensten.
Met enige regelmaat krijgen zij via, via, e-mails onder ogen met als afzender K.vVelzen@tweedekamer.nl. Deze mails zijn gericht aan de radicale activisten van haar buitenparlementaire achterban en informeren niet alleen over de praktijken van organisaties waar zij naast haar Kamerlidmaatschap bestuurlijk bij betrokken is – of was – maar roepen ook nog eens op tot actie.
http://krakenpost.nl/archief/Jul/0013.html
http://www.ddh.nl/pipermail/vredeslijst/2005/001589.html
Tot slot:
Zolang een dergelijke verwevenheid tussen politiek en terreurnetwerken blijft bestaan, wordt onze democratie op 2DH5-wijze overrompeld.
Informatieve websites:
http://www.omslag.nl/wonen/kraken.html
http://indymedia.nl/nl/2003/10/14456.shtml
http://www.indymedia.nl/nl/2006/06/36908.shtml
http://dissentnetzwerk.org/node/49
http://www.2dh5.nl/ of http://www.indymedia.nl/nl/2006/11/40924.shtml of http://www.ddh.nl/duurzaam/nieuws/2006/2dh5-2411.html of http://www.globalinfo.nl/content/view/1117/30/
BIJLAGE
Animal Rights Gathering
Van 9 tot 16 april 1998 kwamen voor het eerst radicale dierenactivisten uit diverse landen bijeen in het Leidse krakersbolwerk Eurodusnie. Drie Leidse aanhangers van het Dierenbevrijdingsfront, waaronder Margreet, Rochelle en Denise, zijn samen met een aantal andere radicale dierenactivisten maandenlang bezig geweest met de voorbereidingen van deze eerste International Animal Rights Gathering (Internationale Dierenrechten Bijeenkomst) op Nederlandse bodem.
Bij de deur werd gecontroleerd wie binnenkwam. Politieagenten in burger en journalisten werden buiten de deur gehouden. Er verzamelden zich bijna tweehonderd radicalen om actie te voeren en informatie uit te wisselen over de strijd tegen onder meer de bont- en vleesindustrie, dierproeven, circussen, McDonald’s en de plezierjacht. Vele van de aanwezigen werden ervan verdacht deel te hebben genomen aan aanslagen tegen de bontindustrie in hun eigen land.
De radicalen discussiëren heftig over het verbeteren van de samenwerking binnen hun Europese netwerken. Ze vergeleken tactieken, politieke verhoudingen en de wetten in de verschillende landen. Ook werden banden gesmeed tussen de aarde- en dierenrechtenbeweging. Ze noemen zich de alfjes (Animal Liberation Front) en de elfjes (Earth Liberation Front). De een richt zich voornamelijk op dieren, en de ander op acties tegen de auto, de uitbreiding van wegen, spoorlijnen en industrieterreinen. Er wordt voorlichting gegeven over hoe men effectief actie kan voeren met weinig geld en kennis, over actiekampen, en de omgang met agressie en geweld waarbij activisten hun collega’s toonden hoe ze zich met vechtsporttechnieken konden verzetten tegen de politie.
Het beruchte GroenFront! was aanwezig en gaf les over hoe je een ontruiming kon tegenhouden en een klimcursus in de bomen van Eurodusnie. Tijdens de bijeenkomst vonden vanuit het pand van Eurodusnie aan de Boerhaavelaan een aantal acties plaats: Voor de deur van het Dolfinarium in Harderwijk; Pharming, een Leids bedrijf dat bekend werd vanwege de genetisch-gemanipuleerde stier Herman; het BPRC in Rijswijk, het grootste apen-vivisectiecentrum in Europa; een slachthuis in Amsterdam en hun lievelingsslachtoffer: McDonald’s. In de Leidse vestiging weten manager, personeel en klanten niet hoe ze moeten reageren wanneer ineens tientallen activisten binnenstormen, terwijl ze ‘Vlees is moord’ schreeuwen, reclameborden naar beneden trekken, en bedreigingen uiten aan het adres van het personeel. Kleine kinderen beginnen te huilen en zoeken angstig bescherming onder de armen van hun ouders. Nadat de radicalen een ravage hebben aangericht, gaan ze door naar het volgende McDonald’s-filiaal.
Terug in Eurodusnie zijn ze dolgelukkig wanneer blijkt dat ze alle journaals hebben gehaald.
Na de Leidse bijeenkomst laaien in het najaar van 1998 de acties op. In België komt een golf van aanslagen op gang. Acht hamburgerrestaurants gaan in vlammen op. Van 16 april tot het einde van het jaar vinden in België en Nederland samen ongeveer negentien aanslagen plaats. Honderden miljoenen guldens en francs aan schade.
Hoewel het Dierenbevrijdingsfront al snel berucht werd bij de vlees en bontindustrie in Europa en de Verenigde Staten, bleef België lang buiten schot. Pas na de bijeenkomst in Leiden beginnen de brandstichtingen.
Bron: Eco Nostra. Het netwerk achter Volkert van der Graaf. pagina 63-67.
Geplaatst door petersiebelt 
PeterSiebelt.nl - info@petersiebelt.nl 